Impulsief raas ik soms voort en vergeet ik even stil te staan. Dan blijf ik als een storm doorrazen. En vergeet ik mezelf.
Maar dan word ik er zachtjes weer aan herinnerd.
In de stilte na de storm en de chaos die langzaam wijkt. Dat zelfzorg mijn zachte kracht is. Magie die binnen in mij leeft. Die helpt mij te herinneren om het beste aan mezelf te geven.
Dat ik elke dag even mag stil staan en diep inadem.
Om te omarmen wie ik diep van binnen ben.
En dat ik daar verdomd trots op mag zijn.
Zeker in een wereld vol stormen en drukke dagen is het zo belangrijk om even stil te staan en goed voor mezelf te zorgen. Liefde aan mezelf te geven om weer op te laden. Mezelf de ruimte geven om te voelen, te groeien en gewoonweg mezelf te zijn.
Want ik ben mijn eigen prioriteit.