Ken je nog dat spel uit 1991… Van die poppetjes in blauw met groen haar… Die uit een luikje een ‘level’ in worden gedropt. Daar lopen ze achter elkaar in een lijn, om pas bij een obstakel te keren. De lemmingen lopen zelfs blindelings naar zaken toe die hen kunnen doden, zoals water, vuur, lava, een afgrond of een hoge val.
Waarom ik aan dit spel refereer, is omdat ik vind dat…
.
Als een kip zonder kop racen wij door het leven. De waan van de dag bepaalt wat we doen. De to-do-lijst is altijd oneindig. Er is nooit genoeg tijd. We zien onze werkgever en collega’s meer dan de partner en kinderen. We leven van weekend naar weekend. Kijken enorm uit naar die ene vakantie en worden dan ziek wanneer we eindelijk aan de siësta liggen. En wanneer we even een momentje voor onszelf willen, voelen we ons daar enorm schuldig over.
En waar doen we het eigenlijk voor? Ja, natuurlijk het salaris. Daar kunnen we dat leuke huis van betalen en zorgt dat er brood op de plank ligt. Snap ik heel goed. Maar dat kunnen we ook hebben zonder dat we als lemmings door het leven gaan. En zonder in die ratrace te hoeven zitten.
Begrijp me niet verkeerd… Ook ik ben heel lang een lemming geweest. Tot in 2017 mijn lichaam op een niet misverstaande wijze aangaf dat de rol van een lemming helemaal niet goed voor mij is. Dus heb ik mijn haar en kleding een ander kleurtje gegeven en vaarwel gezegd tegen het lemming zijn om lekker mijn eigen weg te gaan. En kan je zeggen dat het enorm heerlijk en bevrijdend is! En dat gun ik dus iedereen.
Dus wil jij ook stoppen met lemming zijn? Wil jij ook uit de ratrace stappen?
Dat kan door voor jezelf te kiezen. Door te besluiten je energie op de voor jou juiste manier in te zetten. Door niet meer blindelings anderen te volgen, maar je eigen weg te gaan.
Kun je daar hulp bij gebruiken? Dan ben ik er voor je!
Stuur je me een berichtje als je zover bent?!
